စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ သတင္းမ်ားနဲ႕ Hip Hop ငိုၿငီးသံမ်ား

၁၉ ဇႏၷ၀ါရီ ၂၀၀၉။ ေနသန္ေမာင္
ယူဂ်ီလို႕ အတိုေကာက္ေခၚလို႕ရတဲ့ (Underground)ေစ သီခ်င္းေတြ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ထုေတြၾကားမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနတာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။ ခန္႕မွန္းေျခအရဆိုရင္ေတာ့ (Third Genertion)လို႕ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ (Hip Hop)ဂီတရဲ႕ တတိယမ်ဳိးဆက္ဆိုသူ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ေတြ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၂)ႏွစ္ အတြင္းေလာက္မွာ စတင္ခဲ့တာလို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ေရာ့ခ္သီခ်င္းေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္းဆူေလာင္ပြက္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉ဝျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြအၿပီးမွာ အက္ဆစ္အဖြဲ႕ရဲ႕ (Rap)သီခ်င္းေခြနဲ႕အတူ ျမန္မာျပည္က ၂၁ရာစု ဂီတလူငယ္ မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ ဒီေဂ်စက္ေတြ၊ မိုက္ခရိုဖုန္းေတြ၊ ဘရိတ္ဒန္႕ေတြနဲ႕အတူ ေပါ့ပ္ (Pop)သီခ်င္းအမ်ားစု ေခတ္စားတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘြားခနဲ ေပၚလာတာပါ။Hip Hop မ်ဳိးဆက္ရဲ႕ ပထမမ်ဳိးဆက္ျဖစ္တဲ့ အက္ဆစ္အဖြဲ႕၊ သီအိုရီအဖြဲ႕တို႕ဟာ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႕ တိုက္ခိုက္ခံၿပီးမွ သူတို႕ရဲ႕အမာခံပရိသတ္ လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕ လက္ခံမႈေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ (Rap)လမ္းေၾကာင္းက မထင္မွတ္ဘဲ တံခါးပြင့္ခဲ့ပါတယ္။ အသစ္ အသစ္ထြက္လာတဲ့ (Rap)သီခ်င္း စီးေၾကာင္းထဲမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၿမီးေကာင္ေပါက္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အသည္းစြဲ ႏထောစူထ က ထြန္းထြန္း၊ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္၊ ရဲေလး၊ ေဂ်မီတို႕ ဟာ ၂ဝဝ၃ကေန ဒီေန႕အထိ စင္ေပၚမွာ ေနရာယူထားဆဲ၊ ပရိသတ္ကို ဖမ္းစားထားဆဲ။ရဲေလး၊ ေဂ်မီမ်ဳိးဆက္ကို Hip Hop ရဲ႕ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္လို႕ေခၚမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကေန႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ Rapper ေပါက္စေတြျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ထြဋ္ေဆြ၊ ေဂ်ာက္ဂ်က္တို႕ရဲ႕ VIP ဟာ တတိယမ်ဳိးဆက္ျဖစ္လာပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္က Rap/Hip Hop ယဥ္ေက်းမႈဟာ Revolution တစ္ခုအေနနဲ႕ တြန္းကန္ ရုန္းထြက္ေနရလို႕ပါပဲ။Hip Hop ဂီတယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ခရီးအစဟာ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့ေနတဲ့ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ စိတ္အခ်ဥ္ေဖာက္မႈ၊ တံခါးပိတ္ဝါဒေၾကာင့္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမႈ၊ ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းက စံႏႈန္းနဲ႕ တရားမွ်တမႈမရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ လူေနမႈစနစ္ၾကားမွာ အေတာ္ကေလး တိုက္ခိုက္ ေခ်မွဴန္းခံခဲ့ရပါတယ္။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈေနာက္ပိုင္းမွ ေမြးဖြားလာတဲ့ ျမန္မာျပည္က ဒီမ်ဳိးဆက္သစ္ဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ စိတ္အခ်ဥ္ေဖာက္ေနတဲ့ လူတန္းစားၾကားထဲမွာ လူးလြန္႕ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူေတြပါ။ သူတို႕ရဲ႕အေဖာ္ဟာ ဂီတျဖစ္လာတယ္။ ဒီဂီတကေနတဆင့္ သူတို႕ရဲ႕အသံေတြ ခံစားခ်က္ေတြက တစတစ ေဖာ္ထုတ္ဖို႕ ႀကိဳးစားလာၾကတယ္။လူငါးေယာက္ထက္ပိုၿပီး (အထူးသျဖင္ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြ) စုေဝးလို႕မရတဲ့ စစ္ဖိနပ္ေအာက္က တိုင္းျပည္မွာ ဒီလူငယ္ေတြဟာ Hip Hop ဂီတနဲ႕ လူငယ္ထုေတြကို ေသာင္းနဲ႕ခ်ီၿပီး စုစည္းခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ ပိတ္ေလွာင္မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ေခတ္ဆိုးႀကီးထဲမွာ သူတို႕အတြက္ အခ်စ္အေၾကာင္း အသည္းကြဲတဲ့အေၾကာင္းေတြ သူငယ္ခ်င္ေးတြ ညီညြတ္ၾကပါလို႕သာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သီခ်င္းစပ္ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ မဖန္တီးႏိုင္ဘဲ ေကာ္ပီသီခ်င္းေတြနဲ႕ လူတလံုးသူတလံုးျဖစ္ေနတဲ့ ေရာ့ခ္၊ ေပါ့ပ္ သီခ်င္းေတြထက္စာရင္ ျမန္မာလူငယ္စစ္စစ္ေတြက ကိုယ္ပိုင္ဖန္တီးတဲ့ ျမန္မာဟန္ ြၽေစ သီခ်င္းေတြက ဘယ္လိုပဲ အတားအဆီးေတြရွိရွိ စင္ေပၚေရာက္လာခဲ့တာပါပဲ။ေလး၊ ငါးႏွစ္ ကေလးေတြကအစ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္သီခ်င္း မဖြင့္ျပရင္ ထမင္းမစားၾကတဲ့အထိ Hip Hop လိႈင္းလံုးက အေတာ္ကို ႀကီးခဲ့ပါတယ္။ ျပည္ပက ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာေတာ့ Hip Hop ကို ထင္ထင္ေပၚေပၚပဲျဖစ္ျဖစ္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ျဖစ္ အားမေပးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ျမန္မာလူငယ္တစ္စုကေနၿပီး (Myanmar Future Generation MFG)အဖြဲ႕အျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေတြ အယ္လ္ဘမ္တစ္ခ်ပ္စာမက အင္တာနက္ေပၚကေန လႊင့္တင္လိုက္တဲ့ ၂ဝဝ၃ကစၿပီး ဟုတ္ၿပီကြဆိုကာ အားေပးခဲ့တာပါ။MFG ရဲ႕သီခ်င္းေတြဟာ ျမန္မာျပည္မွာ Underground သီခ်င္းေတြအျဖစ္နဲ႕ အရွိန္ျပင္းျပင္း ပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရဆန္႕က်င္ေရး သီခ်င္းတိုင္းမွာ Hip Hop ဂီတက တစတစ ေနရာယူခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြေနာက္က တက္တက္ၾကြၾကြ အားေပးခဲ့ၿပီး အေျပာင္းအလဲကို ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဒီ Hip Hop မ်ဳိးဆက္ပါပဲ။ဆံပင္ကို အေရာင္ဆိုးၿပီး နားႏွစ္ဖက္စလံုးမွာ နားကပ္ပန္ထားတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ဒီလူငယ္ေတြဟာ သူတို႕ဘဝမွာ အင္မတန္ စက္ဆုတ္ရြံ႕ရွာဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ယုတ္မာမႈႀကီးကို သူတို႕မ်က္လံုးေတြနဲ႕တပ္အပ္ ျမင္ခဲ့ၾကသူေတြပါ။ သူတို႕ဟာ အင္တာနက္ေခတ္က ျမန္မာ့အနာဂတ္ သူရဲေကာင္းေတြပါ။Generation Wave ဆုိၿပီး Hip Hop မ်ဳိးဆက္က ေဇယ်ာေသာ္၊ ရန္ရန္ခ်န္းတို႕ဟာ စစ္အစိုးရဆန္႕က်င္ေရး ဂီတလႈပ္ရွားမႈထဲမွာပါခဲ့လို႕ ေထာင္ခ် ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူငယ္ေတြရဲ႕ ဂီတပံုစံကို မႀကိဳက္တာနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈနဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ရပ္တည္ရုန္းကန္ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုမထားဘဲ သူတို႕ကို လူလတ္ပိုင္းနဲ႕ လူႀကီးပိုင္းေတြက မႀကိဳက္ၾကပါဘူး။တက္ကႏိုတီးလံုးေတြနဲ႕ ျမန္မာသံေတြကို ေရာစပ္ထားတဲ့ သားစိုးရဲ႕ Rap ပံုစံကေတာ့ ျမန္မာဟန္ေတြ အေတာ္ကိုလႊမ္းေနတာမို႕ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ Hip Hop ရဲ႕ အရသာစစ္စစ္ကို ေျခလွမ္းစိတ္စိတ္ရွာလာတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အတြက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဆင္ဆာယဥ္ေက်းမႈေအာက္မွာ အသက္ရႈက်ပ္လာတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ဒီေတာ့ Underground သီခ်င္းေတြ ဆိုရင္း သူတို႕ရဲ႕ ဂီတမွတ္တိုင္ေတြကို စၿပီး မွတ္ေက်ာက္တင္ဖို႕ လံုးပမ္းတာပါပဲ။ အဲဒီသီခ်င္းအမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ မပတ္သက္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရကို ဆန္႕က်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ျမင္ေနရတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ ေငြရွိမွသာ အဆင္ေျပမယ္၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရမယ္ဆိုတဲ့ လိႈင္းလံုးေတြကို ဟားတိုက္ဖို႕ ႀကိဳးပမ္းတာပါပဲ။ဒီသီခ်င္းေတြရဲ႕ စာသားေတြက ျပည္တြင္းက သိကာေတာ္အင္မတန္ႀကီးတဲ့ လူတန္းစားေတြ အတြက္ကေတာ့ ညစ္ညမ္းသီခ်င္းေတြပါပဲ။ လိင္ဆိုင္ရာသီခ်င္းေတြ၊ ေန႕စဥ္ ျမင္ေတြေနရတဲ့ လူငယ္ေတြၾကားက စကားလံုးေတြဟာ သီခ်င္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းစားေတြအျဖစ္ သမုတ္ခံရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီသီခ်င္းေတြကို ႕ညိနမါမသကညိ အျဖစ္ ထုတ္တာပါ။ ဒီေလာက္ ညစ္ပတ္တယ္ ရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္းတယ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ လူငယ္ေတြၾကားထဲ အင္မတန္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ၿပီး လူႀကိဳက္မ်ားေနတာလဲ။အေျဖကေတာ့ သူတို႕ရင္ကို ထိလို႕ပါပဲ။ သူတို႕ခံစားခ်က္ကို ေရာင္ျပန္ဟပ္လို႕ပါပဲ။ VIP အဖြဲ႕က ေက်ာ္ထြဋ္ေဆြ၊ ေဂ်ာက္ဂ်က္တို႕ရဲ႕Rap သီခ်င္းေတြဟာ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွာပါ အခုထိ ပ်ံ႕ႏွံ႕ ေအာင္ျမင္ေနတုန္းပါပဲ။ မိုက္ရိုင္းတယ္ထင္ရင္၊ မႀကိဳက္ရင္ နားမေထာင္ရံုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းက ႀင ႊၽနနုူပ ၿနတ် ဂ်ာနယ္ကေန ဒီလို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနရတာ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား၊ ဒီလို အယုတအနတ သီခ်င္းေတြ ရွိေနသင့္ရဲ႕လားဆိုၿပီး ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ထက္ကေန ဆင္ဆင္အဖြဲ႕ လူႀကီးမင္းမ်ားထံ တစ္ခုခုလုပ္ၾကပါဆိုၿပီး ေဆာ္ၾသေပးပါတယ္။ ရြာေဆာ္လုပ္ပါတယ္။ျပည္ပက တစ္ခ်ဳိ႕သတင္းဌာနေတြကလည္း ဒီေလသံေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ဟုတ္တာေပါ့ မိုက္ရိုင္းတဲ့သီခ်င္းေတြ မရွိသင့္ဘူး။ ဒီကေလးေတြ မဆိုေစနဲ႕ဆိုၿပီး တတ္ေရာင္ကား အဆိုေတာ္ဆိုသူေတြကို ဗ်ဴးၾကပါတယ္။ သူ႕အရပ္နဲ႕သူ႕ဇာတ္ကေတာ့ အံ့ကိုကိုက္လို႕။ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ထံုးစံအတိုင္း ေဂ်ာက္ဂ်က္ကို ေခၚယူသတိေပးၿပီး ေနာက္မလုပ္ဖို႕ ဆံုးမပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ မီးရထားသံလမ္းေပၚမွာ အဝတ္ထြက္လွန္းတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီကေန႕ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ပံုစံနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြေတာ့ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ နားလည္ေပးသင့္ပါတယ္။သူတို႕ဟာ တစ္ခ်ိန္လံုးႀကီးေတာ့ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြက ေျပာသလို ညစ္ညမ္းသီခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ ဆိုေနၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္မႀကိဳက္တာနဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲရွိတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြ၊ အေၾကာက္တရားေတြနဲ႕ လိုက္ဖံုးအုပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနတာက အင္မတန္ ရွက္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ အားလံုးကို ျပားျပားဝပ္ေနေအာင္ ေထာင့္ေစ့ေနေအာင္ ဖိႏွိပ္ေနတဲ့ၾကားက အဖိႏွိပ္ခံရသူအခ်င္းခ်င္းကိုေတာင္ အတို႕အေထာင္လုပ္ၿပီး တမူး၊ တပဲသာရွိတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ လိုက္ၿပီး ပိတ္ဆို႕ဖို႕ စဥ္းစားေနတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ ေနျပည္ေတာ္ကေျပာတဲ့ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ေတာ့ ထိုက္တန္ပါလိမ့္မယ္။Revolution တစ္ခုဟာ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး၊ ဂီတ၊ အႏုပညာ.. စတဲ့အလႊာအသီးသီးမွာ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ေပၚတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ် Evolution ျဖစ္ေပၚလာၿပီး သမိုင္းရဲ႕တိုးတက္မႈကို သရုပ္ခြဲရတာပါ။ ကိုယ္မႀကိဳက္တာနဲ႕ ပိတ္လိုက္ဟ၊ တားလိုက္ဟ၊ ဒါမ်ဳိးေတာ့ လက္ခံလို႕ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြအေခၚရွိတဲ့ လူေတြဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ တန္ဖိုးေတြနဲ႕ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး သြားေနတာဆိုတာ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။Underground သီခ်င္းေတြ ထြက္လာတာကို မႀကိဳက္လို႕ အတို႕အေထာင္လုပ္ သတင္းေရးလိုက္ေပမယ့္ ဒီလိုသီခ်င္းမ်ဳိးကို ဖန္တီးသူ၊ ႀကိဳက္သူ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကို သင္းသပ္သလို မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ကေလးေတာင္ ေခတ္အေတြးအေခၚနဲ႕ အျမင္က်ယ္မႈမရွိဘဲ သတင္းေတြနဲ႕ လူသတ္ေနၾကပါတယ္။ အနာဂတ္ျမန္မာျပည္မွာ ေနာင္ အႏွစ္(၂ဝ)ၾကရင္ ေပၚထြက္လာမယ့္ မ်ဳိးဆက္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၂ဝ)ကလိုပဲ ခိုင္းတာလုပ္၊ ေခၚရင္လာ၊ ခံမေျပာတဲ့ ခပ္ႏုံႏံု၊ ခပ္အအ မ်ဳိးဆက္ေတြကို ဒီေန႕ဖန္တီးေနၾကတယ္။ပကတိအမွန္တရားရဲ႕ ရက္စက္မႈကို မသတီဘူးဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြဟာ အေၾကာက္တရားရဲ႕ေထာင္ထဲမွာ သူတို႕ထက္ အဆတစ္ရာမက အေၾကာက္ႀကီးတဲ့ လူႀကီးေတြနဲ႕ ဝမ္းနည္းစရာ ေနထိုင္ၾကရဦးမွာပါ။ ညစ္ညမ္းသီခ်င္းေတြပါကြာ အဆင့္မရွိဘူးဆိုရင္လည္း ''ေရႊမႈန္ႀကဲတဲ့ ဖဲေမြ႕ရာေပၚဝယ္ ခ်စ္တလင္းေဖာ္မယ္''ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းျပည့္ဝၿပီး နားခံသာတဲ့ သီခ်င္းမ်ားသာ ဆိုၿပီး တိုင္းျပည္ကို ခင္ဗ်ားတို႕ပဲ ခ်စ္ၾကပါေတာ့။ ။
(ေနသန္ေမာင္သည္ ယခင္က သတင္းအယ္ဒီတာအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ယခုအခါ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ေျမာက္ကာရိုလိုင္းနား တကသိုလ္တြင္ ရုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသိပ ဘာသာရပ္မ်ား သင္ယူေနသူ ေနာက္ဆံုးေက်ာင္သားတစ္ဦးျဖစ္သည္)