ေရႊတိဂံု ဘုရားမွ အလွဴခံပံုးမ်ား

၃ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၉။
လေတြထဲမွာ က်မအခ်စ္ဆံုးက ဒီဇင္ဘာလပါပဲ ။မနက္မိုးလင္းတာနဲ ့ကန္ေဘာင္ေပၚက်မေရာက္ေနတတ္ခဲ ့တယ္။က်မအေပ်ာ္ဆံုးကလဲ ဒီဇင္ဘာပါပဲ မနက္အေစာၾကီး ဆိတ္ဖလူးပန္းေတြ ေကာက္ခဲ ့ရတဲ ့ေန ့ေတြ က်မဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ပစ္ဘို႕ မၾကိဳးစားခဲ့ပါဘူး ။ က်မ မေသခင္အထိ ဒီဇင္ဘာလေရာက္ခ်ိန္ေတြကို ေမွ်ာ္ေနမွာပဲ ။ဒီဇင္ဘာလတိုင္း ရန္ကုန္ေျမကို နင္း ခြင့္ရဘို ့က်မၾကိဳးစားေနမွာပါပဲ။ရန္ကုန္ရဲ႕ဒီဇင္ဘာကို က်မေသမွ ခြဲခ်င္ခဲ့တယ္။မႏွစ္ကဒီဇင္ဘာအေၾကာင္းက်မေရးမလို႕ပါ ။ အရမ္းေအးတယ္...။
မွတ္မွတ္ရရ က်မတို ့ညအိပ္ရင္ေတာင္ အဲကြန္းပိတ္ထားရတဲ့အထိ ရန္ကုန္ေဆာင္းပီသ ခဲ့တာပါ။ က်မတို ့မနက္ ေလးနာရီထိုးတာနဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္ ခ်ိန္းထားတယ္ ။ ေရႊတိဂံုဘုရားကို တက္ၾကဘို ့ေပါ့ ။ သူတို႔က ျမိ ူ ႔ ့ထဲကေန က်မကို ကမၻာေအးမွာ လာေခၚမယ္ေပါ့ ။ က်မက ၀ီရိယလြန္ျပီး မနက္ေလးနာရီထိုးဘို ့မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ ေလာက္အလိုထဲက ျခံေရွ ႔မွာ ။ အဆင့္သင့္ပိုက္ဆံအိတ္လြယ္ျပီး ကမၻာေအးလမ္းမ ေပၚထြက္ရပ္ေနတဲ့ က်မေရွ ႕ ကို အငွါးကားေတြတစ္စီးျပီး တစ္စီးထိုးရပ္လာတယ္ ။ က်မကလဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ က်မ ကားမငွါးပါဘူးေပါ့ တစ္ ခ်ိဳ႕ကားက ထြက္သြားတယ္ တစ္ခ်ိဴ ႕ကားက လမ္းၾကံဳလို ့ပါ ပို ့ပါရေစတဲ့။ အဲဒီေတာ့မွက်မ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားတယ္ ဒါေပမဲ့ လမ္းေပၚမွာ က်မတစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူးေနာ္ လမ္းေလ်ာက္တဲ့သူေတြ တဖြဲဖြဲရွိတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ က်မက ေတာ့အျငိမ္ေပါ့ ။ ရပ္ေစာင့္ေနရတာကးို ...။ အေမက ေျပာတယ္ လမ္းမွာ ကိုယ့္ကို မခန္ ့ေလးစား ေျပာခံရရင္ ကိုယ့္၀တ္စား ဆင္ယင္ပံုကို အရင္ျပန္ၾကည့္တဲ့ ။ ေနာက္တစ္ခု မ်က္နွာေပးတဲ့ ။က်မကိုယ္က်မ ျပန္ေလ့လာေတာ ့ပထမဦးဆံုးဘုရား တက္မဲ့ေန ့ေလ ။ ကခ်င္အနက္ေပၚ ခ်ည္အစိမ္းနဲ႕ေဖါက္ထားတဲ့ ထမိန္စကဒ္နဲ ့စပို ့ရွပ္ေခါင္းစြပ္အစိမ္းလက္ရွည္နဲ ့ ပု၀ါအစိမ္းေလး ပခံုးေပၚတင္လို ့ ပိုက္ဆံအိတ္ လြယ္ထားတယ္ စြတ္ရခၽြတ္ရလြယ္တဲ့ ညွပ္ဘိနပ္အျဖဴေရာင္နဲ ့။ ဘာ မ်ားမွားလို ့ တုန္း က်မေတြးရင္း ေတာ္ေတာ္တင္းေနျပီ။ လာခဲ့ေတြ ့မယ္လို ့ေတးထားတဲ့ က်မနား အငွါးကားတစ္စီး ထိုးရပ္လာတယ္ ပထမတစ္စီး ႏွစ္စီးေလာက္သာ က်မေကာင္းေကာင္းေျဖတာ ေနာက္ကားေတြလာရင္ က်မၾကည့္ကို မၾကည့္ေတာ့တာပါ ။ အခုရပ္လာတဲ့ကားသမားလဲ ျပီတီတီပဲ အဲဒီကားသမားကို သူမေမးခင္ ရွင့္ကိုမတားပဲဘာကိစၶ က်မအနားရပ္တာလဲ ဆိုေတာ့ ညီမလိုက္မလားတဲ့ က်မက ဘယ္ကိုလိုက္ရမွာလဲဆိုေတာ့ လိုက္ပို ့မယ္ေလတဲ့....။ ရွင္ကဘယ္ကိုပို ့မွာလ ဲဆိုေတာ့ တက္ပါ ကားေပၚက်မွ ေျပာမယ္တဲ့ အနားကအုတ္ခဲက်ိဳးတစ္ခုကိုေကာက္ျပီး လာရွင္ ့ဆင္းခဲ ့စမ္းပါ ကားေအာက္က အခုဆင္းဆိုေတာ့အဲဒီလူက ကားကိုဘီးလွိမ္ ့ယံုလိမ့္တယ္ အုတ္ခဲက်ိဳးကိုင္ထားတဲ့ က်မကို အနားက ျဖတ္လာတဲ ့ လူေတြၾကားေအာင္ ရိုးရိုးသားသားေမးတာ စိတ္ဆိုးစရာမလိုဘူးလို ့လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေအာ္သြားတယ္။ မၾကာပါဘူး ေနာက္တစ္စီးရပ္လာတယ္ ေမးပံုကိုက ညီမေလး လမ္းၾကံဳတယ္လိုက္မလား တဲ ့ ဘယ္ကိုၾကံဳတာလဲ ဆိုေတာ့ေတာင္ဥကၠလာတဲ ့လာပါ တက္ပါ အကိုက ကားသိမ္းေတာ့မွာတဲ ့ခဏဆိုျပီးက်မသူ ့ ကားနံပတ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာသြားၾကည့္တယ္ ျပီးေတာ့ဘုရားေပၚမွာရိုက္ဘို ့ေဆာင္ထားတဲ့ ဒီဂ်စ္တယ္ ကင္မရာ အေသးေလးနဲ ့အပီအျပင္ခ်ိန္တယ္ ရွင္နဲ႔ ပါဆို ဆယ့္တစ္စီးရွိသြားျပီ မနက္အာရုဏ္တက္မွာ အမ်ိဳးေကာင္းသားသမီး ေတြကိုကာယိေျႏၶ ပ်က္ေအာင္ ဒီအနားမွာ ေႏွာက္ယွက္ေနတယ္ တိုင္ထားလို ့ရွင့္ ဆိုေတာ့ကားသမား ျပဴးတူးျပာတာ နဲ ့က်ေနာ္ဘာလုပ္လို ့လဲတဲ ့ ရွင္ရံုးေရာက္မွ ရွင္းေတာ့ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာက္ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေစရ ပါဘူးတ့ဲ .....။ က်မလ ဲခပ္တည္တည္ပဲ သူ႕ကို...သြားမွာသြားစမ္းပါ ေနာက္ကားေတြ ဖမ္းရမယ္ဆိုေတာ့...။ သူက က်မကို ဒီအခ်ိန္လမ္းမမွာ တစ္ေယာက္ထဲရပ္ေနမွေတာ့ ေမးမွာပဲတဲ့..။ေမးတာက်မလက္ခံပါတယ္ ။ မဟုတ္ပါဘူး ေျပာေနတာ ထပ္ကြန္ ့ျပီးေခၚ ေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူးရွင့္...။ လုပ္စားတဲ ့သူက ရွင္ေမးရင္ ၀မ္းသာအားရရွိမွာေပါ့...။ က်မက မဟုတ္ပါဘူးဆိုမွ မဟုတ္ လို ့ေပါ့ရွင့္...။ ရွင္တို ့လူရွာတာ လမ္းေဘးရပ္သမွ် မိန္းကေလး လိုက္ေမးတာေတာ နည္းမက်ဘူးဆိုေတာ့ ေတာင္းပန္ ပါတယ္ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူးတဲ ့။ က်မလဲ လမ္းေလွ်ာက္သူေတြ မ်ားလာေတာ့ လမ္းေလ်ာက္ေတာ့မယ္ ဆိုျပီးလမ္း မၾကီးအတိုင္း ေရႊဂံုတိုင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာတယ္ ။ သံုးေလးျခံေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္မိေတာ့ ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ ဆိတ္ဖလူးပန္းေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတယ္ ....။ ဘယ္လိုမွ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင ္ပန္းေတြထိုင္ေကာက္ေတာ့တာပဲ...။ျပီးေတာ့ အုတ္တံတိုင္းကိုေက်ာ္ျပီး ကိုင္းၾကေနတဲ ့အကိုင္းက ပန္းေတြကိုလဲက်မခူးယူခဲ ့ေသးတယ္။ ျပီး... က်မလမ္းဆက္ ေလွ်ာက္လာတယ္...။ အဲဒီအခ်ိန္ ေရာင္နီလာေနျပီ....။ လူေတြလဲ ပိုမ်ားလာျပီ...။ ဒါေပမဲ ့ကားသမားေတြရဲ ႕ေႏွာက္ယွက္မႈကိုေတာ့ က်မခံေနရတုန္းပဲ...။ ေနာက္ကေန ဟြန္းတီးလားတီးရဲ ႕ အနားကပ္ျပီး လိုက္မလား ေခၚလားေခၚရဲ ႕သူမ်ား ေတြၾကည့္ျပီး က်မပံုစံက လမ္းေလ်ာက္တဲ ့ ပံုစံမဟုတ္တာ သတိထားမိလာတယ္ ...။ ပိုက္ဆံအိတ္ လြယ္လာတာရယ္ ထမိန္စကဒ္၀တ္ထားတာရယ ္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲ ဒီအခ်ိန္ စိမ္ေျပနေျပ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာရယ္က ထူးျခားေနမွာ အမွန္ပဲဆိုျပီး က်မ စိတ္ေလွ်ာ့ထားလိုက္တယ္ ... ။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုယ္ပိုင္ကားတစ္စီး က်မေနာက္ကလိုက္လာတယ္....။အသိသာၾကီးရွင္..။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ ့သူေနာက္ကို ကားနဲ ့ဘီးလွိမ္ ့ျပီးလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္အရုပ္ဆိုးတာပဲလို ့ စဥ္းစားရင္း ငါေတာ့တစ္ခုခုလုပ္မွလို ့ေတြးမိတယ္....။ ကားက က်မအနားကပ္လာရင္ လိုက္ပို ့မယ္ေလ ေျပာလိုက္ ေက်ာ္သြားရင္ရပ္ေစာင့္လိုက္....။ ကားကလဲ က်မတို ့ညီအမ အမည္ေပးထားတာလူပုေလးေတြ စီးတဲ့ကားလို ့့တီကို အ ျဖဴေရာင္က်မနဲ ့မတိမ္းမယိမ္းေလာက္ပဲ..... ။အဲလိုနဲ ့ေရႊဂံုတိုင္ လမ္းဆံုေရာက္လာတယ္... ။ က်မေရွ ႕တည့္တည့္မွာေရႊပန္း ေငြပန္း စံပါယ္ပန္းေတြ ကိုင္ျပီး ပန္းေရာင္းတဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္လာတယ္.... ။ ေရႊတိဂံုဘုရားကိုလဲ ျမင္ ေနရျပီ က်မ အဲဒီေကာင္ေလးဆီက စံပါယ္ ေရႊ ေငြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၀ယ္လိုက္တယ္....။ပလက္ေဖါင္းေပၚတင္ပဲ ၀ယ္ေနတာ က်မတို ့အနားမွာ ကပ္ျပီး အဲဒီကားရပ္ေနတယ္.... က်မေဒါသက လံုး၀မရေတာ့ဘူး...။ က်မေနာက္လွည့္ျပီး အဲဒီ ကားဂ်ပုေပၚက လူကို ရွင္မရွက္ဘူးလားဟင္....လို ့ ေလသံေအးေအးနဲ ့ေမးေတာ့...။ ရုတ္တရက္ ထင္မထားဘူးထင္တယ္....။ ဘာကိုရွက္ရမွာလဲတဲ ့ဒီလမ္း ကို႔လို႔ ့ကန္႔လန္ ့ၾကီးမွာဘာေၾကာင့္ ကားရပ္ထားတာလဲလို ့က်မေမးေတာ့ စံပါယ္ပန္း၀ယ္မလို ့တဲ ့ ရတယ္ ေျပာ... ဘယ္ေလာက္ဘိုးယူမလဲဆိုေတာ့ တစ္ေထာင့္ငါးရာဘိုးတဲ ့တစ္ကယ့္ ကေလးကလား ...။ ရတယ္... ေမာင္ေလးသူ ့အရင္ ေပးလိုက္ဆိုေတာ ့အဲဒီေကာင္ေလးလဲ ၀မ္းသာအားရ အဲဒီလူက တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ ကိုင္ထားတယ္...။ က်မက ၾကားကေန ေစာေစာစီးစီး အမ္းစရာမရွိဘူး ေမာင္ေလးႏွစ္ေထာင္ဘိုး လုပ္ေပးလိုက္ ဆိုေတာ့ ....။ အဲလူက ျပီတီတီရုပ္နဲ ့ရတယ္.. ရတယ္ လုပ္လိုက္တဲ ့။ပန္းသည္ေကာင္ေလးရဲ ႔တစ္ခ်ိဳ ႕ပန္းေတြ က်မကိုင္ထားေပးရတာေလ...။ သူက ပန္းေတြကို ေရျပီးခဲတန္ခၽြန္တဲ့ ဓားေလးနဲ ့ျဖတ္ေတာ့ က်မက သူ႔ပန္းတစ္ခ်ဳိ႕က်မအတြက္၀ယ္ကတည္းက ကိုင္ေပးထားတာ က်မ မရယ္မျပံဳး ခပ္တည္တည္ပဲ...။ပန္းသည္ ေကာင္ေလးေပးတဲ ့ပန္းႏွစ္ေထာင္ဘိုး ကို လွမ္းေပးရင္း ရွင္ က်မေနာက္လိုက္အုန္းမယ္ဆိုရင္... ။ ကားကို တစ္ေနရာမွာရပ္ခဲ ့...။ ရွင္လဲသိကၡာက်၊ က်မလဲသိကၡာက်တဲ ့အလုပ္ကိုဆက္မလုပ္ပါနဲ ့ .... ကားေပၚကလူေတြကို အထင္ၾကီးတဲ ့အထဲမွာက်မမပါဘူး...။ရွင္နဲ ့ဒီပန္းေရာင္းတဲ ့ေမာင္ေလးနဲ ့ယွဥ္ရင္ေတာင္ ဒီေမာင္ေလးက ရွင့္ထက္သိကၡာရွိတယ္လို ့က်မတို ့ သံုးေယာက္ၾကားေအာင္ က်မေျပာေတာ့....။ကားေပၚကလူက ေလသံမာမာနဲ ့ခင္ဗ်ားေနာက္ကို က်ေနာ္ဘာလို ့လိုက္ရမလဲတဲ ့...။ ကမၻာေအးဘုရားလမ္းထဲက ရွင္ကားေမာင္းတာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ ့က်မနဲ ့အတူတူ ပန္း၀ယ္ႏိုင္တာဘာေၾကာင့္လဲ ရွင့္ကိုယ္ရွင္စဥ္းစား....။ ရွက္ရင္ မဟုတ္တာမလုပ္နဲ ့ အဲဒါ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအလုပ္.....။ ရွင့္အရြယ္ မလုပ္သင့္ေတာ့ဘူး...။ ေရာ့....ရွင့္ပန္း.... ၾကြေပေတာ့လို ့က်မေျပာေတာ့မွ မေက်မနပ္နဲ ့၀ူးဆိုကားကို ေမာင္းထြက္သြားတယ္....။ အဲဒီေန႕က ဘုရားေပၚက်မေရာက္ျပီးမွ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာက္လာတယ္....။ အေစာၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ က်မသေဘာက်သြားျပီး ေနာက္ေန ့ေတြလဲ လမ္းပဲ ေလွ်ာက္ျဖစ္ေတာ့တယ္...။ သံုးရက္ေလာက ္ဒုကၡခံျပီးေတာ့ က်မကို အဲဒီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္က လူေတြသိ သြားၾကျပီ...။ က်မလဲ ညထဲက ႏွင္းဆီပန္းေတြ အျမဲ၀ယ္ထားတယ္.....။ မနက္ဆို ႏွင္းဆီပန္းစီးကိုကိုင္ျပီး ဒီဇင္ဘာတစ္လလံုး ဘုရားတက္ခဲ့တာ က်မေပါ့။အဲဒါမနက္ပိုင္း..... ညေနဆို ခုႏွစ္နာရီထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြ က်မတို ့ညီအမေလးေယာက္ ေဒၚၾကီး ထမင္းေတြဟင္းေတြ လၻက္သုတ္ေရေႏြး ေကာ္ဖီ အစံုထည့္ျပီး ဘုရားေပၚတတ္ ခ်မ္းသာၾကီးတန္ေဆာင္းမွာ ပု တီးစိတ္ စကားေတြေျပာျပီး ....။ ေခါင္းေလာင္းထိုး..လူႏွင္ေတာ့မွ မဆင္းခ်င္ဆင္ျခင္နဲ ့က်မတို ့ ဆင္းလာခဲ့ၾကတယ္။က်မတို ့ညီအမ ဘုရားမနက္တက္ ညေနတက္လို ့ဘုရားတရား သိပ္လုပ္တယ္လို ့ ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ဘူး ။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုစလိုက္ရင္တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္မျပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ေျပာတာေတြ..... ရင္ထဲမွာစုထားတဲ ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အကုန္ေျပာ.... ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ေနာက္တုန္း..။ က်မကေတာ့ အကုန္စပ္စုေတြ ့သ မွ် အကုန္ အဲလိုစပ္စုရင္းနဲ ့ေရႊတိဂံုဘုရားက အလွဴခံပံုးေတြ အေၾကာင္း က်မသိလာခဲ ့ရတယ္၊ ခ်မ္းသာၾကီး တန္ေဆာင္းမွာပုတီးစိပ္ေနရင္း ကိုးနာရီခြဲေလာက္ဆို ခပ္ပိန္ပိန္ပုပု ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ က ေသာ့ခတ္ထားတဲ ့အလွဴခံပံုးေတြကို လာလာထမ္းယူသြားတယ္ ...။ ျပီးရင္တစ္ပံုးျပီးတစ္ပံုး မေမာႏိုင္မပမ္းႏိုင္ သူ ထမ္းေနတာ ဘုရားမွာရွိသမွ်ပံုး အကုန္တစ္ေနရာမွာသူသြားသြားစုတာ တစ္ေန ့လဲမဟုတ္ ႏွစ္ေန ့လဲ မဟုတ္ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦးရွင့္.....။က်မတို ့ငယ္ငယ္ကေတာင္ မိုးအလင္း ၀င္ခ်င္တဲ့လူ ၀င္ထြက္သြားလာေနတ့ဲ ့ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ အဲလိုသိမ္းတာ တစ္ခါမွမေတြ ့ဘူးခဲ ့ဘူး...။အခုဆယ္နာရီဆိုရင္ ဘုရားဖူးေတြအကုန္ဆင္း ေဂါပကနဲ ့၀န္ထမ္းပဲ က်န္တာ....။ေသာ့ခတ္ထားတဲ ့အလွဴခံပံုးကိုဘုရားပတ္ျပီး ထမ္းခိုင္းတာ ဒဏ္ေပးထားတာနဲ ့မတူေပဘူးလား....။ပုတုတုနဲ ့အဲဒီပံုးလာထမ္းတဲ ့ေကာင္ေလးကို........... မမေလ......... သိတယ္ေနာ္ဟဲ ့နင္ကို ဘယ္သူဒဏ္ေပးထားတာတုန္းလို ့က်မေမးေတာ့..... ဗ်ာ.... အမတဲ ့ အဲဒီ ပံုးေတြထမ္းျပီး ဘယ္ယူသြားတာတုန္းဆို ေတာ့သိမ္းတာေလတဲ ့။ဟဲ ့နင္အားေနလား နင့္ဘယ္သူသိမ္းခိုင္းတာလဲ အဲဒါဘုရားပိုင္ပစၥည္း နင္မသိမ္းလဲ ခိုးမဲ ့ သူမရွိဘူးဆိုေတာ့...။ မဟုတ္ဘူးအမ က်ေနာ္တို ့က ၀န္ထမ္း.... ဒါက်ေနာ္တို ့သူေဌးပိုင္တာတဲ ့.....။က်မေခါင္းနဘမ္းၾကီးသြား သလိုအမေတြလဲအနားတိုးလာတယ္ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းနားမလည္ဘူးေဂါပကသြား တိုင္မွာေနာ္ဘုရားပိုင္ေငြေတြျပည္သူေတြရဲ ့အလွဴေငြေတြကိုဘယ္ကသူေဌးကပိုင္တယ္လို ့နင္ေျပာတာတုန္းဆို ေတာ့ က်ေနာ္တို ့သူေဌးက ေရႊတိဂံုဘုရားက အလွဴေငြကို တစ္ႏွစ္ကို သိန္းငါးေထာင္နဲ ့ကန္ထရိုက ္ယူထားသတဲ ့ ရွင္....။ က်မတစ္ကိုယ္လံုး မိုက္ကနဲျဖစ္သြားသလို......။ အမတို ့အားလံုးလဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားန႔ဲ ....။ နင့္သူေဌးကဗုဒၶဘာသာလား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး..... ဘာသာျခားတဲ ့ မလတ္က ဘယ္ဗုဒၶဘာသာမွ ဒီအလုပ္မလုပ္ဘူး ...မမ... နင္ေမးရက္တယ္တဲ ့...။မလတ္ရယ္ ဗုဒၶဘာသာေတြလုပ္လို ့ဒီအလွဴေငြေတြ ဘာသာျခား လက္ထဲေရာက္ကုန္တာမဟုတ္လား...။ ဆိုေတာ့မွ မလတ္က မဟုတ္ဘူးတဲ ့ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တဲ ့စီးပြါးေရး ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ႕ လူတစ္စုေၾကာင့္ ရျပီးသားဘုရားေငြေတြ ေရာ မေရရေသးတဲ ့အလွဴေငြေတြေရာ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေရြတိဂံုဘုရားၾကီးကို သိန္းငါးေထာင္နဲ ့ဘာသာျခားလက္ထဲ မွာေပါင္ထားတာေပါ့တဲ ့...။ ငါတို ့ကဘုရားကိုရည္စူးျပီးလွဴတယ္ ။ လက္စသတ္ေတာ့ ကုလားကရေနတာကိုးတဲ ့။ အဲဒီေန ့ကစလို ့ဘုရားကိုေရလွဴ ၊ ပန္းကပ္ေရႊသကၤန္းကပ္ရံုကလြဲလို ့ေသာ့ခတ္ထားတဲ ့အလွဴခံပံုးေတြထဲက်မတို ့ အလွဴေငြမထည့္ေတာ့ဘူးရွင္.......။ ကဲ..... ရွင္တို ့ေရာလွဴၾကဦးမလား...ရွင့္ ။မွတ္ခ်က္။ ။ အဲဒီကိစၥလံုး၀မဟုတ္ပါဘူးဆိုလွ်င္ က်မကို က်ိဳးေၾကာင္း ခိုင္လံုစြာ ရွင္းျပေပးပါရွင္ ။ က်မ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုလက္ခံခ်င္လို ့ပါ....။ ရင္းႏွီးတဲ ့ေဂါပကလူၾကီးတစ္ေယာက္ကိုလဲ က်မေမးၾကည့္ေတာ ့ မွန္ပါတယ္တဲ ့ရွင္ ....
မမhttp://mamaonlinediary.blogspot.com/ ကူးယူမွ်ေ၀ပါသည္။