တန္ျပန္တုိက္ခုိက္ျခင္း

၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈။
ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ ``သူစု ကိုယ္ျဖန္႕၊ သူျဖန္႕ ကိုယ္စု´´ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားေလး ၾကားဖူးပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္၊ တစ္ဖဲြ႕နဲ႕ တစ္ဖဲြ႕ တိုက္ခုိက္ၾကတဲ့အခါ သူ႕ဗ်ဴဟာ ကိုယ့္ဗ်ဴဟာ ဘယ္လိုခင္းက်ဥ္းၾကတယ္ဆိုတာေပၚမူတည္ျပီး တုိက္ပဲြတစ္ပဲြရဲ႕ အႏုိင္အ႐ံႈးကို အဓိကဆံုးျဖတ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ မီးကို ေရေအးနဲ႕ပဲ ျငိမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ေရေႏြးနဲ႕ပဲ ျငိမ္းသည္ျဖစ္ေစ ျငိမ္းဖို႕သာအဓိက ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကိုလည္း သိၾကမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ Fight Fire with Fire လို႕ ဆိုၾကပါတယ္။
ျမန္မာေတြရဲ႕ ေရွးကတည္းက ၾကားဖူးေနၾက ေနာင္႐ိုးတုိက္ပဲြဥပမာမွာေတာ့ ``လက္႐ံုးရည္သည္ အဓိကမဟုတ္၊ ႏွလံုးရည္သာ အဓိက´´ လို႕ဆိုထားတာလည္း အားလံုးသိတာပဲ။ ``ဘုရင့္ေနာင္ေဖာင္ဖ်က္´´ ဆိုတဲ့ စကားက ခုထိသံုးၾကတုန္းပါ။ ဒါမ်ိဳးဥပမာေတြ ေျပာရရင္ အမ်ားၾကီးပါ။ ကမၻာမွာေရာ၊ ျမန္မာမွာေရာ ဥပမာေတြ ေပးလို႕မကုန္ႏုိင္ေအာင္ အမ်ားၾကီး႐ွိပါတယ္။ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႕ လူနည္းစုေလးကို လူမ်ားစုက ေခါင္းငံု႕ခံျပီး အ႐ံႈးေပးေနရသလဲ။သူတို႕ေလာက္ အရည္အခ်င္း မ႐ွိလို႕လား။သူတို႕ေလာက္ အင္အားမမ်ားလို႕လား။သူတို႕ေလာက္ ဖဲြ႕စည္းညီညြတ္မႈ မ႐ွိလို႕လား။သူတို႕ထက္ ပုိျပီး အဓိကေျဖ႐ွင္းေနရတဲ့ ျပႆနာေတြကေန မေက်ာ္ႏိုင္လို႕လား။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ျပန္ေမးၾကည့္ႏို္င္ပါတယ္။ ငါက ငါ့အတြက္ပဲ ငါ့လုပ္ေနပါလားဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိဖို႕လိုပါတယ္။ ဒါျဖင့္ မင္းကေရာ ? အတူတူပဲေပါ့ဗ်ာ။ စကားစပ္လို႕ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္း အမွတ္ (၆)၊ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၆ ထဲက ေဆာင္းပါး႐ွင္ ေက်ာ္ေဇာခုိင္ရဲ႕ ေတြးျခင္းမဟာဗ်ဴဟာမ်ား ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးထဲက တစ္ခုကို ျပန္ေျပာပါရေစ။`` ဆိုဗီယက္အေၾကာင္း ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေျပာမယ္ဗ်ာ။ ပါတီရဲ႕ အၾကိမ္ ၂၀ ေျမာက္ ကြန္ဂရက္မွာ ခ႐ူးေ႐ွာ့ၾကီးက စတာလင္အေၾကာင္း မေကာင္းေျပာတယ္။ အပုပ္ခ်တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ မိန္႕ခြန္းလည္း ဆံုးေရာ ေအာက္က လူအုပ္ထဲက တစ္ေယာက္က စတာလင္႐ွိတုန္းက ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဘာလုပ္ေနသလဲလို လွမ္းေမးသဗ်ာ။ အဲဒါ ဘယ္သူလဲ၊ မတ္တတ္ရပ္ျပပါလို႕ ခ႐ူးေ႐ွာ့က ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွမလႈပ္ၾကဘူးတဲ့။ ျငိမ္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ခ႐ူးေ႐ွာ့က ေျပာတယ္။ က်ဳပ္ဒီလိုပဲ လုပ္ခဲ့ရတာေပါ့တဲ့။´´ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ဒီလိုပဲ လုပ္ေနတဲ့ လူေတြမ်ားေနတယ္။ ငါ့ေရတစ္ခြက္နဲ႕ သူၾကီး ႏုိ႕အိုးၾကီး ဘာမွ မသိသာပါဘူးဆိုတဲ့ ပံုျပင္ထဲကလိုေပါ့။ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မညီညြတ္ဘူး။ ဒါ အေသအခ်ာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေဖ်ာက္မရႏုိင္ေသးတဲ့ အက်င့္ဆိုးၾကီး၊ ဒါမွမဟုတ္ စ႐ုိက္ဆိုးၾကီးက လူတစ္ေယာက္ကေန ႏွစ္ေယာက္ တဲြလို႕ မရဘူး။ တစ္ေယာက္ထဲၾကျပန္ေတာ့လည္း ငါ့ေရတစ္ခြက္ဆိုတာနဲ႕ ျပီးေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္႐ွိလာပလား။ ``ဒီေကာင္က မဆိုးပါဘူး။ ငါ့ကို မွီဖို႕ေတာ့ နည္းနည္း လိုေသးတယ္´´ ဆိုတာမ်ိဳး၊ ``မင္းမ႐ွိလည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူးကြ၊ ငါ့ဘာသာငါ လုပ္ႏုိင္တယ္´´ ဆိုတာမ်ဳိး၊ ``ဒီေကာင္က ဘာပညာေတြမ်ား ငါ့ထက္သာလို႕တုန္း၊ ဘာအေတြ႕အၾကံဳေတြမ်ား ပို႐ွိလို႕တုန္း´´ ဆိုတာမ်ဳိး၊ ``ဒီေကာင့္ကို ေစာေစာစီးစီး ႏွိပ္ကြပ္ထားမွ၊ ႏုိ႕မုိ႕ဆိုရင္ ငါ့အတြက္ ေနရာ မေသခ်ာဘူး´´ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ႐ွိလာၾကပါတယ္။ ရန္သူကို တန္ျပန္တုိက္ခုိက္ဖို႕ ဒါမ်ိဳးလူေတြနဲ႕ မရႏုိင္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႕ အရည္အခ်င္း မ႐ွိဘူးလား။ အရည္အခ်င္း တကယ္ျပည့္၀တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ကမၻာမွာေရာ၊ ျမန္မာမွာေရာ ႐ွိၾကပါတယ္။ ရန္သူထက္ သာတဲ့သူေတြ အပံုၾကီးပါဗ်ာ။ ဒါျဖင့္ ဘာျဖစ္လို႕ မေအာင္ျမင္သလဲ။ အဖဲြ႕အစည္း စိတ္ဓတ္မ႐ွိမႈနဲ႕၊ အရည္အခ်င္းပိေနတဲ့သူေတြေၾကာင့္လို႕ ယူဆပါတယ္။ ရီးယဲလ္ေဘာလံုးအသင္းမွာ ကမၻာ့အေကာင္းဆံုး ေဘာလံုးသမားေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ ဖလား အမ်ားၾကီးမရပါဘူး။ တစ္ဦးခ်င္းစြမ္းရည္ေကာင္းတဲ့သူေတြ လိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဦးခ်င္းလုပ္ရမယ့္အေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ သူတို႕ကို ႐ွိေနခိုင္းတာ ေကာင္းပါတယ္။ အုပ္စုလိုက္လႈပ္႐ွားၾကရင္ Team Work ေကာင္းေကာင္း႐ွိတဲ့သူမ်ိဳးေတြ အဓိက မ်ားမ်ားစားစား လိုပါတယ္။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတဲ့ Management Game အေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။ လူေတြကို အုပ္စုေတြ ဖဲြ႕ျပီး ျပႆနာ ေတြ ေျဖ႐ွင္းခုိင္းၾကည့္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လူတစ္ခ်ိဳ႕က အုပ္စုနဲ႕ ညီညီညြတ္ညြတ္ ျပႆနာရဲ႕ အေျဖေတြကို ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစားႏို္င္ပါတယ္။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူမ်ားေျပာသမွ် လုိက္ေခါင္းျငိမ့္ ေခါင္းခါနဲ႕ ဘာမွ တက္တက္ၾကြၾကြ မေျဖ႐ွင္း မစဥ္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ခဲြျပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖ႐ွင္းခုိင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ အုပ္စုလိုက္ မေျဖ႐ွင္းတတ္တဲ့သူေတြက တစ္ဦးခ်င္းစြမ္းရည္ေတြ ေကာင္းေနတတ္သလို အုပ္စုလိုက္ စြမ္းရည္ေကာင္းေနတဲ့သူေတြက တစ္ဦးခ်င္းစြမ္းရည္ ည့ံေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ညံ့ေတာ့ မညံ့ဘူး။ လူေတာ္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူမွန္ ေနရာမွန္႐ွိမေနၾကဘူး။ ဒီလိုပံုမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ တန္ျပန္တိုက္ခိုက္မႈ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ေနာက္တစ္ခ်က္က ဟုိ၀ါဒ ဒီ၀ါဒေတြကို နည္းနည္း ေဘးခ်ိတ္ထားဖို႕လိုမယ္။ လူေတြက ၀ါဒေတြကို မသိမသာျပဌာန္း၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီ၀ါဒေတြေအာက္က ႐ံုးမထြက္ႏုိင္ ျဖစ္မေနသင့္ဘူး။ ၀ါဒဆိုတာ ၀ါဒအားလံုးကို ေျပာတာပါ။ ကြန္ျမဴနစ္စင္၊ ဘာနစ္စင္ ညာနစ္စင္ေတြကေနျပီး၊ အေကာင္းျမင္၀ါဒ၊ အဆိုးျမင္၀ါဒ အားလံုးကို ေျပာတာပါ။ ဒီေကြ႕ေရာက္ရင္ ဒီတက္နဲ႕ေလွာ္၊ ဟုိေကြ႕ေရာက္ရင္ ဟုိတက္နဲ႕ေလွာ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါကိုလည္း ဘာ၀ါဒလို႕ သတ္မွတ္ထားလည္း ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိပါဘူး။ ေျမပဲခုိးစားတဲ့ ေမ်ာက္ေတြကို ယာသမားေတြ ဘယ္လို ဖမ္းလဲဆိုေတာ့ အ၀ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း အိုးတစ္ခုထဲမွာ ေျမပဲ ထည့္ျပီး အဲဒီအိုးကို ေျမၾကီးထဲျမွဳပ္ထားလုိက္တာပဲ။ ညၾကေတာ့ ေမ်ာက္ေတြက အိုးထဲက ေျမပဲကို လက္နဲ႕ ႏႈိက္ယူျပီး လက္ျပန္ထုတ္ေတာ့ အ၀မွာတစ္ေနလို႕ ထုတ္လို႕မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမ်ာက္ေတြက ေျမပဲကို မလႊတ္ပဲ လက္ကို အတင္းထုတ္တာဆိုေတာ့ မနက္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေမ်ာက္ေတြကို ဖမ္း႐ံုပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေျမပဲနည္းနည္းအတြက္ အသက္ေတြေတာ့ အဆံုး႐ံႈးမခံသင့္ဘူး မဟုတ္လား။ လႊတ္ခ်သင့္တာေတြကို လႊတ္ခ်ဖို႕ လိုမယ္။ ငါက ဘာ၀ါဒီ ညာ၀ါဒီဆိုတာမ်ိဳး တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္မထားသင့္ဘူး။ ေျပာင္းလြယ္ ျပင္လြယ္ Flexible ျဖစ္မွ တန္ျပန္တုိက္ခုိက္ဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ႏုိင္မယ္။ေကာင္းပါျပီတဲ့။ ဘယ္လို တန္ျပန္တုိက္ခုိက္ၾကမလဲ။ No one is perfect ဆိုသလိုေပါ့။ Weak Point ေတြေတာ့ ႐ွိမွာပဲ။ အဲဒီေနရာကေန ၀င္ရမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာလည္း ၾကည့္ဖူးသလုိ သူ႕အဖဲြ႕အစည္းကို မေက်နပ္တဲ့သူေတြကုိ သူ႕လူကိုယ့္ဘက္သားလုပ္နည္းေတြ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါေတြက ေျပာလို႕မေကာင္းဘူး။ ဘတ္စ္ကားေပၚက သၾကၤန္စာ ေရာင္းတဲ့သူေျပာသလိုဆိုရင္ ေျပာလို႕ မေကာင္းဘူး။ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ျပီးရင္ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႕ ဆိုတာကေတာ့... ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာမွာ ေလွ်ာခ်ရင္ရတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ေလွ်ာမခ်ခ်င္ဘူး။ လူလည္း ေလွ်ာခ်ရတာေတြ မ်ားလြန္းလို႕ အ၀ီစိကမတက္ႏုိင္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာေတြ ႐ွိေသးတာေပါ့ေလ။ အေျပာနည္းနည္းေလွ်ာ့ျပီး အလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္သင့္တယ္ထင္လို႕ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ။
စာေရးသူ -မ်က္လံုး ။ eye blog မွျပန္လည္ေဖာ္ျပသည္။